Post.

Ha! Wróciłam dzisiaj po kilkudniowych wakacjach w realu. Spodziewałam się że życie bez internetu będzie trudniejsze, wcale nie było, pomijając to co związane z pracą oczywiście. Może za krótko żebym zaczęła się wiercić niespokojnie, objawy uzależnienia jeszcze nie wystąpiły. W sumie dobrze, bo najwyraźniej, wbrew moim własnym podejrzeniom, człowieczeństwo moje nie kończy się, jeszcze nie, na tej maleńkiej przestrzeni między opuszkami palców a klawiaturą, na tym świetle monitora wpadającym w rozszerzone od gapienia wielogodzinnego źrenice. Ale jednak mieszkanie samotne, życie pojedyncze i bez komputera, bez sieci, nabrało innego wydźwięku, pustka zaczęła podgryzać. Ludzi mi brakowało, was znaczy, a nie internetu. Ach ten postmodernizm;P